zondag 22 maart 2015

dipje

Tijdens het bezoek aan de neuroloog hebben we besloten dat ik toch maar weer eens langs het revalidatiecentrum zal gaan om zo nodig aanpassingen en tips te krijgen hoe het beter kan.

Komende week heb ik die afspraak en voor die afspraak kreeg ik een brief thuis met een vragenlijst van tig kantjes. Die heeft tot vandaag op de tafel gelegen want ik vind het niet leuk om dat soort vragen te beantwoorden.  Heeft u dit? nee, ja een beetje, ja behoorlijk, ja heel ernstig, dat soort antwoorden moet je dan aan kruisen. Over verschillend onderwerpen. 
Vanmiddag dacht ik "oeps"de afspraak is deze week al ik zal maar eens beginnen. 

Bij vraag 3 kreeg ik al twijfels, heeft u dit?
 Nee,
 ja een beetje,
 ja behoorlijk,
 ja ernstig,
 ja zeer ernstig.

Je moet niet te lang over zulke vragen nadenken maar gewoon aankruisen wat jou het beste lijkt te passen.. Maar op de een of andere manier lukt me dat nooit en ga ik er te lang over denken. Ja,, ik heb daar last van, maar ja hoe erg is dat dan? Dat hangt er van af wat ik dan aan het doen ben. Als ik last heb van mijn benen is dat niet erg als ik een middagje thuis op de bank zit maar weer wel erg als ik in
de stad ben aan het winkelen of de hond wil uitlaten. 
Is het dan "een beetje"of "behoorlijk" en zit daar niet iets tussen in?

Ik heb behoorlijk last van mijn benen, als ik dat zeg dan klinkt dat toch als zeer ernstig. 
Als ik zeg dat ik "ernstig"last heb van mijn benen.. Dan klinkt dat als iets wat heeeeellll erg is.

Ik denk dat dit ook het probleem van MS is, vandaag is het zeer ernstig maar morgen kan het wel een beetje zijn. Dat is gewoon inherent aan de ziekte. 
Vandaag haak ik meters aan mijn nieuwe sjaal en morgen ben ik zo verkrampt dat ik het met een toer moet doen. En wat moet ik dan invullen? Wat ik  nu voel of als het op z'n ergst  is? Nou???

Je snapt het probleem denk ik nu wel.  Maar er is nog iets....
Ik wordt depri van al die vragen. Ze gaan over de ziekte en in hoeverre die ziekte jou al heeft aangedaan. Hoeveel kan jij nog. Kan jij nog lopen?  Ja, ja maar met een beetje stoornissen, ja met 
behoorlijke stoornis, ja met een ernstige stoornis, ja met een zeer ernstige stoornis of Nee ik kan niet meer lopen.

Daar wordt je niet echt vrolijk van. 
Het drukt je weer even met de neus op de feiten.  En dat doet pijn.  Bij iedere vraag wordt mijn stemming depressiever.  Kun je dit, heb je dat, gebruikt je hulpmiddelen , kost het je moeite? Heb je hulp? En ga zo maar door.

Het is gelukt alle vragen zijn beantwoord en nu na een tijdje kan ik het wel weer relativeren maar ik kreeg er wel een dip van hoor...
Het liefst beantwoord ik alles positief want dat past bij mij maar ja daar kom ik echt niet verder mee.



2 opmerkingen:

  1. Oh bah... Waardeloos, zo'n lijst... :-(
    Maar hopelijk levert het iets op.
    Het levert nu in ieder geval op dat het, door je 'gevecht' in het kiezen van de 'hokjes', duidelijk is dat je hartstikke positief in het leven staat.
    Lieve groetjes,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh lieverd ik ken dat, ik ben ook Miss Positive en probeer altijd alles te bekijken van the bride side of life maar voor zo'n testen, invullijsten is dat niet altijd even handig.
    En wij miss positive's willen helemaal niet altijd stil staan bij onze beperkingen want dan worden we depressief en het maakt het allemaal niet beter.
    Nu mag ik niet klagen hoor lieverd, heb beperkingen die niets zijn ten opzichte van die van jou. You rock chick! Dikke knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen