vrijdag 7 juli 2017

Trouble scoot.


Zo dat is lang geleden dat ik hier een berichtje heb geschreven. Nou ja beter laat dan nooit en geen nieuws is goed nieuws. hahahaha.

Nou geen nieuws is niet waar hoor er gebeurt genoeg met mij en met de MS. er zijn vaak nieuwe ontwikkelingen maar de oplossing zit er niet bij. Ik gebruik de Medicatie Fampyra nu een jaar en dat bevalt prima.. Oké ups en downs heb ik altijd en nu dus ook. Ik kan nog steeds niet tegen warmte en zeker niet tegen het kleffe weer van vandaag. Bllleeeee. Maar dat terzijde.



Vorige week was ik op pad met de scootmobiel naar de manege en plots houd de scoot er mee op. Hij blokkeerde als het ware. Ik kon me nog net tegen houden anders was ik met mijn gezicht zo op het dashboard terecht gekomen. Ik schrok me rot en mijn hart bonkte in mijn keel.Met een gangetje van 13/15 kilometer per uur stond ik ineens helemaal stil... 

Het eerst wat in me opkwam was dat ik voor de zoveelste keer mijn mobiel thuis had laten liggen. Oh wat dom, dacht ik nog. Nou en daar sta je dan midden op straat met een Troubel scoot. balen.. want wat nu. Geen mens te bekennen natuurlijk. Dus ging ik zelf maar op zoek. eerst de banden bekijken, want de vorige keer toen ik, midden op een druk kruispunt stil stond, was mijn band lek. Nee dat was het niet. Misschien even wachten en dan opnieuw starten.. Ja dat was het en hij deed het weer. Ik reed heel erg langzaam naar huis en super  voorzichtig want stel dat hij weer zo stil zou staan. Ik moest er niet aan denken.... Het was geen fijne rit naar huis en ik was heel erg lbij om mijn huis weer te zien. 

Thuis heb ik gelijk de scoot pechdienst gebeld en ze zouden een monteur sturen.. De volgende dag stond de man voor de deur en samen gingen we de scoot bekijken. Ik reed hem uit de schuur en hij zei,, ja ik hoor al van alles....  er mankeerde van alles aan en daar kwam een opsomming. Banden glad, accu's moeten vervangen, voorvork is vast geroest. Hij kraakt en piept en roest en is gammel... Mevrouw, uw scoot moet ingenomen worden en ik ga een rapport opstellen. 
Ja en hij was wel gevaarlijk maar ik mocht hem nog wel even houden.. Mijn scoot die al meer als 12 jaar mij overal naar toe brengt en waar ik niet zonder kan is afgeschreven... durf ik nog wel op hem een rondje te rijden... Gelukkig hoef ik die dag nergens meer naar toe.

De volgende ochtend staat de monteur weer voor de deur.. Hij zegt: ik kom de scoot omruilen want het is het niet vertrouwd dat u nog langer op deze scoot blijft rijden.. Service van de zaak. Achhhhh lief.. 
vanmiddag moest ik wat boodschappen halen en kon ik mijn tijdelijke nieuwe scoot uitproberen. En.... nu weet ik ook weer waarom ik al die aanpassingen op mijn scoot had. Ik kan helemaal geen gas geven met mijn rechterhand, mijn duim vliegt van het gas af met gevolg dat ik schokkend rij. De armleuningen zijn veelte kort zodat ik heel gespannen en verkrampt rijd... na nog een telefoontje met de scoothulpdienst komen ze maandag een aanpassing doen. gelukkig. Maar wel veel gedoe, gebel en stress.

Voor  een gezond iemand is het misschien een peulenschil maar ik ben al twee dagen over de rooie omdat ik me niet goed kan redden. Ik merk dat ik steeds minder veranderingen kan incasseren en snel uit het veld geslagen ben. Daarbij kwam ook nog dat ik zo graag naar een evenement (tante Betsy fandag) wou gaan en geen vervoer had. Op het laatste moment was er nog een kleine, iets omslachtige, kans om toch te gaan maar door mijn trouble scoot en het niet goed meer kunnen incasseren heb ik het aan mij voorbij laten gaan. 

Ik heb blijkbaar ook mentaal steeds meer hulp nodig.. :-(