donderdag 22 januari 2015

Moehoe.


Meestal sta ik niet al te vroeg op en ik ga ook zeker niet al te vroeg naar bed. Ik slaap zeker z'n 10 uur en dat heb ik ook echt nodig. Zonder die uren slaap kan ik niet goed functioneren.

Heel soms probeer ik wel eens met minder te doen of moet ik omdat ik een afspraak heb wel vroeg uit de veren. Het gevolg is dan dat ik moeizaam op gang kom. Mijn lijf protesteert bij iedere stap die ik doe. Spieren die hun eigen leven gaan lijden en aanspannen en ontspannen als ik het andersom zou willen zien. Het moet er komische uitzien om mij zo de trap af te zien komen. En soms is het ook wel gevaarlijk en als ik dan eenmaal weer met beide benen op de begane grond sta, zucht ik wel eens: oef dat ging maar net goed.
bron
Nu moet ik wel zeggen dat de trap een soort Kilimanjaro voor mij en niet alleen als ik morgens vroeg mijn bed uit moet. Nee, als ik de trap in de avond op moet is het ook net een expeditie. Ik trek mezelf vaak omhoog aan de leuning.  Eenmaal beneden ga ik niet vaak meer omhoog.

Ik moet ook rustig aandoen morgens en de tijd nemen om wakker te worden. Rustig kunnen ontbijten en wassen en aankleden kosten mij doorgaans 2 uur aan tijd. Ik ben dan vaak zo moe dat ik daarvan eerst weer moet bijkomen.

Als ik heel vroeg op moet dan kan het wel iets sneller allemaal maar zo snel als ik dat vroeger kon, gaat niet. Om 8 uur nog in bed liggen en om half 9 uur beginnen dat wordt hem niet.  Ik woonde wel om de hoe van mijn werk anders zou ik dat niet redden en ontbijten deed ik dan bij het teamoverleg morgens ;-)

Alles wat ik doe heeft meestal een weerslag. Houd ik mij rustig en doe ik niet al te gekke dingen. (wat is gek?) dan gedraagd mijn lijf zich ook rustig. Ga ik morgens vroeg op en "moet" van alles dan gaat het protesteren. Ik krijg dan draai-duizelingen in de middag.  Dat is zoiets als je teveel gedronken hebt en dan gaat liggen en de hele kamer begint te draaien. Ach dat hebben we allemaal wel eens mee gemaakt toen we nog jong waren toch! Datzelfde gevoel krijg ik dan en het enige wat helpt tegen het draaien is liggen. Als je je hoofd maar een klein stukje optilt is het mis en wordt je toch draaierig. Niet doen dus, je hebt geen keus hoor je lijf laat je echt wel dat doen wat hij voor je in petto heeft.
Dit kan de rest van de dag duren maar soms gaat het na een paar uur al wat beter en heb je alleen een soort migraine  hoofdpijn die niet weg gaat. Maar ja dat valt mee als je van die draaierigheid af bent.


Je kan je voorstellen dat dit niet leuk is. misschien denk je wel dat het verschrikkelijk is en ja je hebt gelijk. Je zal wel 3x nadenken om weer zo vroeg je bed uit te gaan en je voortaan wel koest houden. Echter je hebt niet alle afspraken in de hand, soms kan het niet anders. Je vliegtuig halen bv of een afspraak bij een arts.

Vaak houden mensen er wel rekening mee als ik zeg dat vroeg opstaan niet zo mijn ding is ;-) en dan plannen we gewoon iets in de middag. Geen probleem. Ik ken mijn grenzen inmiddels al aardig. En dan zijn er nog die mensen die denken dat je lui bent en je aanstelt. Nou ja, daar trek ik me echt niks van aan. Laat ze maar. Dat leer je ook vanzelf.

Ik heb ook nog wel nachten dat ik niet goed kan slapen, van de stress of spanning of gewoon omdat ik in de overgang ben. Dat is erg vervelend. Want dan zit ik de halve nacht beneden en ga in de ochtend weer naar bed. een gebroken nacht en je  daarna nog beroerder voelen. Dat zijn de dagen dat ik niks kan. Geen activiteiten kan ondernemen naast mijn gewone taken. Dan lig ik de hele dag op de bank en komt me niks uit handen. Ik ben dan blij als ik wel een normaal maaltijd kan koken maar vaak gaat mijn man dan naar de snackbar of eten we iets uit de diepvries. Kliekjes dag heeft voor ons een andere betekenis dan voor de meeste mensen. Die eten wij als ik het even niet kan.

Tja, je kunt je voorstellen dat mijn 10 uur slaap me heilig is en als die uren niet maak staat mijn leven op z'n kop. Laat me maar lekker slapen.

Meer weten over MS en moe zijn vind je hier.

1 opmerking:

  1. Pff lieverd dat is niet niks allemaal. Ik moet ook zorgen dat ik genoeg slaap, want mijn lijf kan er zo slecht tegen met al die gebroken nachten. Op dit moment slaap ik weer slechter, hoor ik mijn man snurken, geluiden maken en om dan toch nog een aantal uren te kunnen slapen, verhuis ik naar de slaapkamer van mijn dochter (nou ja haar kamer toen ze nog thuis woonde). Ik slaap dan op de slaapbank, maar geloof me dat is niet comfortabel, maar beter als uren wakker liggen. Ik werk nu 12 uur per week, ik werk 's morgens omdat ik dan de meeste energie heb, maar met die gebroken nachten is dat niet altijd even makkelijk.
    Fijn om te lezen dat je je er niks meer van aantrekt dat mensen denken dat je lui bent, tsja aan de buitenkant zie je niet snel dat er wat aan je lijf mankeert of dat je last hebt van moeheid etc. Maar goed van je dat je weet wat goed voor je is en dat je ook goed voor jezelf zorgt. Dikke knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen