Het precieze verhaal weet ik niet meer helemaal, maar de strekking van het verhaal is mij altijd bij gebleven en ik moet er nu nog om lachen.
Een man reed met zijn auto door een stad in Nederland en hij reed ergens waar dat niet mocht. Het zou niet opgemerkt zijn als de politie niet toevallig daar ook aanwezig was. De man in de auto trapte het gas flink in en reed er als een haas van door. De politie ging er achteraan en een stuk verder op reden ze de man klem. De bestuurder van de auto kwam nogal paniekerig de auto uit en zwaaide hevig met zijn handen en riep:
Ik heb een MeS....
Waarop de politie de man overmeesterde en in de boeien sloeg. De man werd afgevoerd en op het politie bureau verhoord. De man was razend en vertelde de reporter van de krant dat het toch onmenselijk was om een MS-patiënt zo te behandelen. Hij was geschrokken van de aanwezige politie dat hij zo snel als mogelijk weg wou rijden om een boete te vermijden. Toen hij klem gereden was en vermoede dat ze hem nu wel zouden oppakken dacht hij dat als hij zou roepen dat hij MS heeft ze hem voorzichtig zouden behandelen.De politie verklaarde dat de man wild zwaaiend met zijn armen de auto uit kwam en riep dat hij een MES had. Deze gevaarlijke man met een wapen moest overmeesterd worden en tja dat gaat dan niet zacht zinnig.. Tot zover het verhaal...
Ik heb gebulderd van het lachen en bij iedere gebeurtenis riep ik spontaan uit: pas op ik heb een mes!!! whahahahah. Hilarisch. Dit voorval heeft mij in ieder geval laten inzien dat je ook veel kunt lachen als je "iets mankeert".
Ik vind het wel raar dat je jouw ziekte/ beperkingen gebruikt als excuus voor je gedrag. Maar dat terzijde. Toen ik besloot om een blog over mij en MS te schrijven vond ik de uitroep van die meneer : "ik heb een MeS"wel passend als blogtitel.
Vooral omdat het hebben van MS niet alleen maar ellende en verdrietig is maar vaak ook om te lachen.
zelfspot is het begin van alle wijsheid..
Dan ben jij al heel wijs ;-)! Inderdaad wel apart om te roepen dat je MS hebt in zo'n situatie...
BeantwoordenVerwijderenWaarschijnlijk was ie een beetje in paniek ofzo!
Hihi prachtig verhaal, ik kende hem nog niet!
BeantwoordenVerwijderenEn idd galgenhumor is de beste manier, en wordt hier in huis heel veel gebruikt.
Doet me denken aan afgelopen week, we waren schoenen kopen, lekkere warme "rolstoel" schoenen. Ik legde dat de dame van de schoenenwinkel uit, met de vraag of ze even wilde voelen of ze niet te strak zaten, waarop haar antwoord was: ze zijn wel iets straks maar als ze straks lekker ingelopen zijn heeft u ........... en toen liep ze rood aan en begon heel hart te hoesten en te slikken, o wat erg u loopt ze niet in......... Ik kwam niet meer bij, mijn moeder had namelijk 5 minuten daarvoor hetzelfde gezegd we kwamen niet meer bij van het lachen........ Dus nu ben ik al een paar dagen bezig mn schoenen lekker in te zitten ;)
Groetjes, Herma (hurms)
hahahahaha.Ja die is ook erg leuk. dit verhaal kan zo op mijn blog. Misschien moet ik ruimte maken voor een gastblogger.. :-D Mijn blog is nog in ontwikkeling dus ik sluit niks uit.
VerwijderenIk ken je van je andere blog en was natuurlijk nieuwsgierig naar deze. Wel lef hoor om een blog te beginnen over jezelf. Héél veel succes.
BeantwoordenVerwijderenWhahha wat ben je toch een lekker ding ik had me ook al afgevraagd hoe die blognaam tot stand was gekomen. Ik realiseer me net dat ik nog geen volger ben geworden...had de pagina op safari van mijn iphone laten openstaan ;). Knuff!
BeantwoordenVerwijderen