dinsdag 20 januari 2015

draak of boze droom?

Ik maak vaak de denkfout dat als je iets mankeert dat je uitgesloten bent om nog iets te krijgen.
He, ik griep, ja hoor eens.... ik heb toch al MS!!!!
Of erger. Galkolieken?? dat moet een vergissing zijn want ik heb al MS...
Maar wat me nu is overkomen vind ik het toppunt.

Oudejaarsdag belt de assistente van de huisarts dat ik een knobbel in mijn linkerborst heb en dat dit verder onderzocht moet worden. Hoe is dit mogelijk, dit mag niet, zeker niet op z'n dag als vandaag. Zeker ook niet omdat ik ... juist al ziek ben... ik vind het niet eerlijk.
Waarom niet iemand anders. Kan ik dit er wel bij hebben? Wie is hier verantwoordelijk voor. 

Ik ben boos, heel erg boos. De wereld is gemeen vooral voor mij en ik ben kwaad heel erg kwaad. Juist op een dag dat je nieuwe plannen gaat maken voor de toekomst ,een heel nieuw jaar, wordt die toekomst voor je voeten kapot gegooid nog voordat het is begonnen. Dit is een hele boze droom.

Er restte ons dan ook niet veel meer dan HEEL VEEL GEZONDHEID te wensen voor 2015....
Wat is dan nog belangrijk?? NIKS... Die paar kilo teveel? Meer vrijetijd? Meer ontspannen? Meer creatieviteit? Nog meer blogberichten schrijven?

Oke, een knobbel in je borst zegt nog niks.. na dat ik weer met beide benen op de grond stond en ging aarden en overzicht kreeg. werd ik strijdlustig en had zo iets van . Ik wil zekerheid. Welk monster moet ik nu te lijf gaan? En ik heb inmiddels ervaring in het te lijf gaan van draken. Of is het een boze droom waar ik snel uit zal ontwaken?  Ik zwaaide in mijn gedachten al een enorm zwaard door de lucht... Maar vechten heeft nog weinig zin als je niet weet wat er tegenover je staat.

Nu 21 dagen later weet ik eigenlijk nog niet zo heel erg veel.
Ik ben naar de mammapoli geweest en heb en echo laten maken. Ja er zit iets maar dat wist ik al van de mammagrafie die ik twee weken eerder liet maken i.v.m. het bevolkingsonderzoek borstkanker. Het was mijn eerste keer, want ik ben vorig  jaar 50 geworden, en dan word je uitgenodigd om mee te doen. Nee, echt leuk was het niet en pijnlijk ook wel dat geplet van je borsten maar wie had kunnen denken dat de eerste keer al iets gevonden zou worden.... nou ik zeker niet. Geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht.

Het is klein en de arts kon niet goed beoordelen wat het was. Ik zou nog een punctie krijgen maar daar was de knobbel te mini voor. Er werd voorgesteld om dan maar een MRI te doen. Dan zouden ze het beter kunnen beoordelen. De chirurg zei nog: het is waarschijnlijk niks, een ontsteking of zo en anders is het heel erg klein en zijn we er snel bij. Ja dat is waar. Maar toch daar sta je strijdslustig te zijn, eerlijk gezegd was na de eerst opluchting, het is klein en misschien wel helemaal niks, de onzekerheid net zo snel weer terug. Het duurt te lang...

Het wachten op de MRI een dikke week na het gesprek en de echo en nu nog een week wachten op de uitslag... Ik weet nog steeds niks... De strijdlust is een beetje verdwenen en er komt een gelatenheid over me. Het zal wel, het loopt wel los, we zien het wel. Lijdzaam wachtend op nieuws.

1 op de 8 vrouwen krijgt borstkanker. Van de 1000 vrouwen die meedoen met het bevolkingsonderzoek borstkanker worden er 3 doorgestuurd voor verder onderzoek en heeft uiteindelijk 1 kanker. De overlevingskansen bij borstkanker zijn enorm gegroeid. 

Nog steeds weet ik niet welke draak ik moet verslaan: die uit de boze droom of die in mijn linker borst.

hier gevonden


3 opmerkingen:

  1. Oh lieverd ik had toch een hele verzameling berichtjes gemist terwijl ik je toch echt wel volg. Zo happy voor je dat de uitslag goed was en dat het een lief draakje was die geen kwaad kon. Knuff!

    BeantwoordenVerwijderen